Feedback

Grote Bickersstraat

Amsterdam

Georss_logo
Google-earth-icon
Add-to-my-tomtom

User Tags

1x gestemd

Woningbouw Westerdokstrook / Bickerseiland

Ontwerpers: Paul de Ley

Amsterdam kent vanaf 1950 verschillende gebieden die drastisch sanering behoeven en bij het Rijk voorgedragen worden in het kader van de Wederopbouwwet. Het Bickerseiland is zo'n gebied.

Al rond 1960 wordt een groot deel van het eiland gesloopt. Er moeten vier grote kantoorgebouwen komen. Het eerste, 'de 'Walvis', wordt opgeleverd in 1964. Nadat in 1969 met de bouw van het tweede kantoorpand, de 'Narwal', is gestart komen echter de buurtbewoners, georganiseerd in het Actiecomité Westelijke Eilanden, in actie voor behoud van het oorspronkelijke karakter van het Bickerseiland. Het moet een plek voor kleinschalige bebouwing blijven, vinden ze, met een mix van wonen en werken.

Het is een van de eerste buurtactiegroepen in Nederland die zich verzetten tegen grootschalige nieuwbouwplannen van gemeenten die gebaseerd zijn op de ideeën van de 'functionele stad'. Vanaf 1970 werken Paul De Ley en Jouke van den Bout, die toen nog studeerden aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam, samen met de buurtbewoners aan een nieuw bestemmingsplan. Het bestaande bestemmingsplan uit 1953 is er op gericht om in de binnenstad voorrang te verlenen aan bedrijfshuisvesting en autoverkeer ten koste van de oude woonwijken. Bewoners van het Bickerseiland verzetten zich heftig tegen de daarvoor noodzakelijke afbraak van hun woningen en ijveren voor renovatie en verbetering van hun woonomgeving.

De bouw van de Narwal (gebouwd naar ontwerp van het bureau Zanstra, Gmelig Meyling, De Clerq Zubli) blijkt niet meer tegen te houden. De buurt voelt zich verraden door hun 'rooie' wethouder Han Lammers, op wie ze hun hoop gevestigd hebben. Samen met de buurtbewoners ontwikkelen De Ley en Van den Bout een eigen plan. Dit leidttot een wijziging van het bestemmingsplan in 1972. De buurt krijgt weer als van ouds een gemengde bestemming met zowel wonen als werken. Het is het eerste tastbare resultaat van buurtverzet tegen het oprukkende cityvormingbeleid.

Aangezien de grond op het Bickerseiland in particulier eigendom is, wordt de gemeente aangezet tot aankoop van de grond ten behoeve van sociale woningbouw. Paul De Ley: 'Het was allemaal particuliere grond en het was de bedoeling om die kantorenbouw door te zetten tot aan de spoorlijn. Om daar een stokje voor te steken was het nodig dat de gemeente die terreinen aan zou kopen t.b.v. sociale woningbouw. De gemeente was daar niet zo happig op, omdat ze dacht dat er niet genoeg woningen gebouwd konden worden. Wij hebben volumestudies gemaakt om aan te tonen dat woningbouw daar wel rendabel is en dat daarom het bestemmingsplan gewijzigd zou moeten worden'.

De woningen en de situatie voldoen niet helemaal aan de 'wenken en voorschriften' voor de woningbouw. Om een hoge woningdichtheid te bereiken wordt er uitgegaan van een smalle kavelbreedte en grote kaveldiepte. De gemeente gaat pas overstag nadat de buurt het project in het ruimtelijk laboratorium heeft nagebouwd. Het project valt onder de woningbouwprojecten met het ministeriële predikaat 'experimenteel' en dat betekent extra subsidie. Paul De Ley reageert daarop: 'Het is triest dat de bouw zo verarmd is dat normale dingen experimenteel worden genoemd...'. De eerste fase van het project aan de Bickersgracht en de Grote Bickerstraat betreft de bouw van 18 woningen en 2 bedrijfsruimten in de periode 1972-1975, naar het gezamenlijk ontwerp van De Ley en Van den Bout.

Het ontwerp omvat 158 woningen, zeven atelierwoningen, tien bedrijfsruimten en 2 sociaal-culturele ruimten. In 2003-2004 wordt Paul de Ley betrokken bij de renovatie van het woningbouwcomplex, waarbij een verdieping aan de woningbouw wordt toegevoegd.

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit project.