Vrijwel zijn hele werkzame leven heeft Gerrit Rietveld geprobeerd het idee van de kernwoning te verwezenlijken. De 'kern' binnen zijn concept is een fabrieksmatig te produceren element waarin trap, toilet, douche en keuken zijn ondergebracht: de basis van een goede en betaalbare arbeiderswoning. Het idee voor de ‘kernwoning’ is nooit verwezenlijkt, maar toont wel Rietvelds hardnekkige engagement en zijn groot technisch en ruimtelijk vernuft. De kernwoningenreeks is één van de meest eigenzinnige zoektochten naar standaardisatie en industrialisatie van de volkswoning.
Rond 1929 lanceert Rietveld het concept van een kernhuis. Vanwege de praktische onuitvoerbaarheid van complete pre-fab-woningen gaat Rietveld over tot het ontwerpen van kernwoningen waarvan alleen het hart geprefabriceerd tot stand is gekomen.
Uitgangspunt van het concept is dat de woonruimte van een flat of eengezinswoning is georganiseerd rondom een centrale kern waarin functionele voorzieningen zijn ondergebracht, zoals de trap, badkamer, het toilet, kasten, leidingen en afvoerkanalen. Daarbij zijn de woningen voorzien van praktische voorzieningen zoals een etenslift, vuilniskoker, boodschappenraam, centrale verwarming en aansluitingen voor telefoon, radio en stofzuiger. De functionele kern is gemaakt van geprefabriceerde materialen en wordt in zijn geheel vanuit de fabriek naar de bouwplaats vervoerd.
Het kernhuis is een poging om in de sociale woningbouw doelmatige en goedkoop uitvoerbare plattegronden te vervaardigen waarin de ruimten, waar men kort verblijft (badkamer, toilet) van beperkte afmetingen zijn en de langdurige verblijfsruimten (woonkamer) groter zijn.
Na 1929 vervaardigt Rietveld een aanzienlijk aantal tekeningen en maquettes, die voorbeelden vormen van het kernhuis-idee. Het idee is niet alleen vervat in ontwerpen voor individuele woonhuizen maar ook voor rijtjeshuizen en woonwijken. In 1929 worden modellen van het kernhuis gepresenteerd op een rondreizende tentoonstelling van het Nieuwe Bouwen, samengesteld door de Duitse Werkbund in Stuttgart. Een deel van deze tentoonstelling is tevens te zien in de tentoonstelling 'Neues Bauen' van de Utrechtse Kunstkring in hetzelfde jaar. In 1929 presenteert Rietveld het kernhuis-idee op het tweede congres van de Congrès Internationaux d' Architecture Moderne (CIAM) in Frankfurt, dat als thema ' Die Wohnung für das Existenzminimum' had. Tussen 1930 en 1934 zijn in Utrecht enkele kernhuizen ook daadwerkelijk uitgevoerd.
Er zijn nog geen reacties op dit project.