'Het middengedeelte van het gebouw heeft meer het karakter van een boterhal dan van een museum', zo merkt koning Willem III fijntjes op als hij het ontwerp voor het eind negentiende-eeuwse Rijksmuseum ziet. Geen compliment voor de geestelijk vader van het gebouw, architect Cuypers. Maar zelfs de koning van Nederland moet accepteren dat de prijsvraag voor het Rijksmuseum in 1875 door Cuypers word gewonnen, met een ontwerp waaraan onmogelijk de bestemming valt af te lezen.
Het Rijksmuseum wordt gerealiseerd als nationaal tentoonstellingsgebouw voor zestiende en zeventiende-eeuwse kunst van Hollandse meesters. Gezien het prestigieuze karakter van dit project is het niet verwonderlijk dat de discussie erover breed wordt gevoerd. Er is kritiek op de historiserende vormen in Cuypers' ontwerp. In de presentatietekeningen zijn renaissancistisch aandoende gewelven, neo-gotische ramen en middeleeuwse torens te zien. Een criticus van het architectuurtijdschrift De Opmerker vindt dat deze mengelmoes van stijlen niet aansluit bij de eigen tijd.
Voorstanders van het gebouw zijn een andere mening toegedaan. De opdrachtgever ziet in het ontwerp een bevestiging van een overheid die cultuur daadkrachtig ondersteunt. Door de stijlenrijkdom draagt het gebouw een beeld uit van de Nederlandse beschaving die meer omvat dan de Gouden Eeuw. Het Rijksmuseum ontstijgt de museumfunctie: het is een soort tempel of een paleis voor een groots nationaal cultureel verleden.
Er zijn nog geen reacties op dit project.