15 mijl de aarde in

Een experimentele houding kan architect H. Th.Wijdeveld (1885-1987) niet worden ontzegd. Vooral in de laatste jaren van zijn leven legt hij zich toe op grootschalige, utopische projecten waarin hij zoekt naar een nieuwe samenhang tussen mens, natuur en cultuur.

Dit ontwerp uit 1944 voor een internationaal geologisch onderzoekscentrum situeert Wijdeveld in een schacht in de aarde op vijftien mijl diepte. Ontworpen tijdens de hongerwinter is het project een pleidooi voor internationale samenwerking en een vreedzaam gebruik van wetenschap en techniek. Van de diepere aardlagen is op dat moment nog weinig bekend. Wijdeveld voorziet nieuwe ontdekkingen, een 'uraniumtijdperk'.

Tegelijk is het project een 'wereldtheater'. Met een rituele scene onderin de schacht verbeeldt hij de geboorte van de wereld uit de dramatische confrontatie van de oerkracht van de natuur en de scheppingskracht van de mens.