Gerrit Rietveld

Gerrit Thomas Rietveld (1888-1964) is een van Nederlands bekendste architecten en meubelontwerpers. In het Rietveld-Schröderhuis in Utrecht (1924), komen zijn opvattingen op het gebied van functionaliteit, vorm en ruimte optimaal tot uiting.

Rietveld leert het vak van meubelmaker in de werkplaats van zijn vader. Daarna is hij enige tijd ontwerper voor een juwelierszaak. Tussen 1906 en 1911 volgt hij cursussen in architectuurtekenen, o.a. bij P. Houtzagers in Utrecht. In 1911 begint Rietveld zijn eigen meubelmakerij. Tegelijkertijd volgt hij in de avonduren cursussen in architectuur bij P.J.C. Klaarhamer. In deze periode maakt hij kennis met Rob van 't Hoff, Bart van der Leck, Theo van Doesburg en andere latere leden van de avant-gardistische kunstenaarsbeweging De Stijl. In 1919 sluit Rietveld zich aan bij deze groep.

Rietveld vestigt zich in 1919 als zelfstandig architect in Utrecht. Vanaf 1921 werkt hij samen met de binnenhuisarchitecte Truus Schröder-Schräder. Zij ontwerpen het Schröderhuis in Utrecht (1924), waarin de opvattingen van De Stijl op het gebied van functionaliteit, vorm en ruimte tot uiting komen. In de jaren twintig werkt Rietveld ook af en toe samen met Theo van Doesburg en Cornelis van Eesteren. 

Als in 1931 De Stijl wordt opgeheven, breekt ook voor Rietveld een moeilijke periode aan. Zijn ontwerpen voor arbeiderswoningen worden niet uitgevoerd, en de moderne architectuur dreigt overvleugeld te worden door een traditionalistische 'nationale stijl'. Het duurt tot 1955 eer Rietveld de erkenning krijgt die hij verdient.

Naast meubilair ontwerpt Rietveld vooral woonhuizen, zoals de woningen aan de Erasmuslaan in Utrecht (1934), maar ook gebouwen voor cultuur en onderwijs: het beeldenpaviljoen in Park Sonsbeek (Arnhem, 1954), het Nederlandse paviljoen voor de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel, tentoonstellingsgebouw De Zonnehof (Amersfoort, 1958), het academiegebouw van de Hogeschool voor de Beeldende Kunsten in Arnhem (1963) en de Rietveld Academie in Amsterdam (1967).