N.J. Habraken

John Habraken (1928) houdt zich als directeur van de Stichting Architecten Research bezig met ontwerp- en constructiemethoden voor flexibele, aanpasbare woningbouw. Zijn theorieën over 'open bouwen' en zijn pleidooi voor zeggenschap van de gebruiker zijn wereldwijd van invloed.

N. John Habraken studeert architectuur aan de Technische Universiteit Delft. In 1967 wordt hij benoemd tot hoogleraar aan de TU Eindhoven om de nieuwe Afdeling Bouwkunde op te zetten, waarvan hij de eerste voorzitter is. Van 1965 tot 1975 ontwikkelt hij als directeur van de SAR (Stichting Architecten Research) ontwerp- en constructiemethoden voor aanpasbare woningbouw. De benadering van de SAR, vandaag bekend als ‘open bouwen’, leidt tot een wereldwijd internationaal netwerk dat zich bezig houdt met theorie, onderzoek, en uitvoering in de praktijk.

Habraken pleit voor een vitale architectuur die het alledaagse vormgeeft en flexibel is. Hij maakt daarbij onderscheid tussen 'drager' en 'inbouw'. De drager van de woning maakt onderdeel uit van het publieke domein en is permanent, terwijl de inbouw tot het individu behoort en flexibel is. Inspraak en keuzevrijheid van de gebruiker staan hierbij centraal. Habraken introduceert deze begrippen voor het eerst in de publicatie De dragers en de mensen (1961) en bouwt hierop voort in The Structure of the Ordinary (1998) en Palladio’s Children (2005).

Vanaf 1975 tot 1981 is Habraken Head of the Department van de Afdeling Bouwkunde van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Cambridge, Massachusetts, USA. Habraken geeft wereldwijd lezingen, schrijft boeken, onderzoeksrapporten en artikelen. Hij ontvangt vele prijzen voor zijn werk, waaronder de 'Creative Award ' van de Association of Collegiate Schools in de VS in 1988, de David Roëll prijs van het Prins Bernhard Fonds in 1979, de King Fahd prijs in 1985, de Oeuvreprijs van het fonds BKVB in 1996 en de BNA Kubus in 2003.