Carlos José Maria Weeber

Architect Carel Weeber maakt naam met het woningcomplex De Peperklip in Rotterdam-Zuid en de Zwarte Madonna in Den Haag. Kolossale woningbouwblokken, als reactie op de Nederlandse 'truttigheid'. Collega's kiezen hem tot 'de slechtste architect van Nederland', maar hij wordt ook geprezen en met prijzen geëerd. 

Carel Weeber wordt in Nijmegen geboren, maar groeit op de Antillen op. Tussen 1955 en 1964 studeert hij architectuur aan de Technische Hogeschool in Delft. Hij werkt tijdens zijn studie enige tijd bij Groosman en is student-assistent boetseren.

In 1966 wint hij de Prix de Rome, de belangrijkste prijs voor jonge architecten. Hij werkt vervolgens met Van den Broek en Bakema aan het Expopaviljoen voor Osaka (1969-1970). Daarnaast is hij vooral actief in het onderwijs aan de TH tijdens de democratiseringsperiode. In 1977 start Weeber een maatschap met Jan Hoogstad, Aat van Tilburg en W. Schulze (HWST). Hij ontwerpt in korte tijd een groot aantal woningbouwprojecten in Rotterdam: aan de Voorhaven, Slaak, Oostzeedijk, Tolhuislaan, Vasteland en Pompenburg. Regelmatig komt hij in aanvaring met welstand en bewonersgroepen.

Weeber is een fel tegenstander van de zogeheten 'Nieuwe truttigheid' in de Nederlandse architectuur: de kleinschalige woningbouw van het einde van de jaren zeventig, met zijn hofjes en woonerven. Als tegenreactie ontwerpt hij enkele kolossale gebouwen. De Peperklip (1979-1982), een grootschalig wooncomplex in Rotterdam, is van begin af aan omstreden. Ook in Den Haag zet Weeber een rigoureus grootschalig woningbouwcomplex neer, de Zwarte Madonna (1982-1985). Hij brengt daarmee weer monumentaliteit in het stadsbeeld.

In 1988 vormt Weeber met Frits van Dongen, Pi de Bruijn en Jan-Dirk Peereboom Voller de Architekten Cie. Zijn rationele architectuur krijgt een onverwachte neoclassicistische impuls. In 1998 trekt hij zich terug uit het bureau. Sinds 2005 resideert Weeber op de Nederlandse Antillen, ver van de architectuurdiscussie in Nederland.

Weeber is hoogleraar en decaan van de TU Delft, voorzitter van de BNA en stuwende kracht achter de architectuursectie van de Rotterdamse Kunststichting. 
Hij wint behalve de Prix de Rome ook de Staalprijs, de Betonprijs en de Sikkensprijs.