Piet Kramer

Piet Kramer (1881-1961) behoort tot de architecten van de Amsterdamse School. Hij bouwt vele bruggen in opdracht van de overheid, maar zijn grootste bekendheid ontleent hij aan het wooncomplex dat hij samen met Michel de Klerk in expressionistische stijl optrekt voor Woningbouwvereniging De Dageraad in Amsterdam-Zuid.  

Piet kramer wordt in Amsterdam geboren als zoon van een arts. Na zijn opleiding tot bouwkundig tekenaar aan de Industrieschool in Amsterdam werkt hij aanvankelijk als timmerjongen en in de botenbouw. In 1902 gaat hij aan de slag op het bureau van Ed. Cuypers, waar hij ook De Klerk en Van der Mey leert kennen. In 1911 wordt Kramer door Van der Mey aangenomen als zijn assistent-adviseur bij de Dienst Publieke Werken in Amsterdam. Zes jaar later wordt Kramer esthetisch adviseur van de afdeling Bruggen. Hij blijft deze functie vervullen tot aan zijn pensioen in 1952.

Zo'n 500 ontwerpen komen van zijn tekentafel, waarvan er ongeveer 200 daadwerkelijk worden uitgevoerd. In zijn beginperiode zijn het met beeldhouw- en siersmeedwerk gedecoreerde bruggen, veelal voorzien van brugwachtershuisjes, lantaarns en kiosken. De rijk versierde bouwwerken vormen echter ook een aanzienlijke kostenpost voor de gemeente en in de jaren dertig, ten tijde van de economische crisis, moet Kramer zijn werk noodgedwongen sterk versoberen. Tot één van zijn mooiste bruggen wordt brug nummer 400 gerekend, de brug over het Amstelkanaal bij de Amsteldijk in Amsterdam (1917-1921). Het beeldhouwwerk is van beeldhouwer Hildo Krop (1884-1970), net als bij veel andere bruggen van Kramers hand.

Kramer werkt ondertussen ook als particulier architect. Hij werkt mee aan de totstandkoming van het Scheepvaarthuis aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam (1912-1916), waarvoor J.M. van der Mey de opdracht heeft gekregen. Voor de Amsterdamse Bouwmaatschappij ontwerpt hij het woningbouwcomplex met winkels aan het Van der Helstplein in Amsterdam (1916-1920). Zijn grootste bekendheid ontleent hij echter aan het wooncomplex dat hij samen met Michel de Klerk in expressionistische stijl optrekt voor Woningbouwvereniging De Dageraad in Amsterdam-Zuid (1919-1923).

Daarnaast is Kramer ook bekend om zijn ontwerp voor warenhuis De Bijenkorf (1924-1926) in Den Haag. Aanvankelijk heeft zijn vriend De Klerk de opdracht hiervoor op zak, maar vanwege diens vroege overlijden in 1923 schrijft het warenhuis een prijsvraag uit. Kramer komt als beste uit de bus: met zijn ontwerp weet hij het gebouw een monumentale uitstraling te geven. De Haagse Bijenkorf wordt als het laatste voorbeeld van de golvende architectuur van de Amsterdamse School beschouwd. Kramer overlijdt in 1961.