Herman Haan

Herman Haan (1914-1996) is gefascineerd door Afrika. In de ‘primitieve’ Afrikaanse woestijncultuur vindt hij een alternatief voor het rationele bouwen in het naoorlogse Nederland. 

Herman Petrus Coenraad Haan wordt geboren in Amsterdam, maar groeit grotendeels op in Winschoten. Zijn vader wordt daar in 1920 directeur van het verkoopkantoor van de Verenigde Oost-Groningse Steenfabrieken. Na verschillende opleidingen niet afgerond te hebben besluit Haan rond 1932 om architect te worden. Zijn tekentalent vormt daarbij zijn grootste motivatie. Via contacten van zijn vader komt hij aan zijn eerste grote opdrachten.

Vlak voor het bombardement in 1940 verhuist Haan naar Rotterdam, waar zijn praktijk gedurende de jaren na de oorlog tot bloei komt. Dit mede dankzij zijn contacten die hij opdoet in het Rotterdamse verzet, de knokploeg Rotterdam-Zuid.
In eerste instantie betreft het voornamelijk opdrachten in de utiliteitsbouw, maar later specialiseert Haan zich min of meer in het ontwerpen van woonhuizen. Zo bouwt hij in 1953 zijn eigen woonhuis in Kralingen. De jaren vijftig zijn zijn topjaren. Zijn carrière als architect besluit hij met een aantal grotere woningcomplexen.

Haans tweede passie is Afrika. Als hij vijftien is leent hij honderd gulden van zijn vader voor een reis naar Marokko. Daar raakt hij gefascineerd door de woestijncultuur van de Sahara. Later keert hij meerdere malen terug voor expedities naar de zuidrand van de Sahara bij de Dogon. Verschillende architecten en vrienden vergezellen hem op zijn tochten, die zelfs de televisie en kranten halen. Hij leert er met minimale middelen te werken en zuinig met (bouw-) materialen om te gaan. Daarnaast speelt de open relatie met de natuur een grote rol in zijn werk.

Zijn toenemende interesse voor niet-westerse culturen leidt er toe dat die voor architectuur gaandeweg verslapt. Herman Haan overlijdt in 1996 in Vlaardingen.